کد مطلب:49242 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » قرآن

شجره ممنوعه در منابع اسلامي چگونه تفسير شده است؟

در منابع اسلامي دو نوع تفسير براي آن آمده است، يكي تفسير «مادي» كه طبق نظر معروف در روايات «گندم» بوده است.

بايد توجه داشت كه عرب «شجرة» را تنها به درخت اطلاق نمي​كند، بلكه به بوته​هاي گياهان نيز شجره مي​گويد و لذا در قرآن مجيد به بوته كدو شجره اطلاق شده است.

و ديگري تفسير «معنوي» كه در روايات از آن تعبير به «شجره حسد» شده است، زيرا طبق اين روايات، آدم پس از ملاحظه مقام و موقعيت خود چنين تصور كرد كه مقامي بالاتر از مقام او وجود نخواهد داشت، ولي خداوند او را به مقام جمعي از اولياء از فرزندان او (پيامبر اسلام و خاندانش) آشنا ساخت، او حالتي شبيه به حسد پيدا كرد، و همين شجره ممنوعه بود كه آدم مأمور بود به آن نزديك نشود.

در حقيقت طبق اين روايات، آدم از دو درخت تناول كرد كه يكي از مقام او پائين​تر بود و او را به سوي جهان ماده مي​كشيد و آن گندم بود، و ديگري درخت معنوي مقام جمعي از اولياء خدا بود كه از مقام و موقعيت او بالاتر قرار داشت و چون از دو جنبه از حدّ خود تجاوز كرد به آن سرنوشت گرفتار شد.

امّا بايد توجه داشت كه اين حسد از نوع حسد حرام نبوده و تنها يك احساس نفساني بوده است، بي آنكه كمترين گامي بر طبق آن بردارد.

و با توجه به اينكه آيات قرآن، داراي معاني مختلف است مانعي ندارد كه هر دو معني مراد باشد.

اتفاقاً كلمه «شجره» در قرآن مجيد در هر دو معني به كار رفته است، گاهي در معني درختان معمولي و مادي و گاهي در شجره معنوي به كار رفته.

---

قصه هاي قرآن

حضرت آيت الله مكارم شيرازي